Çocuk Psikologu

Bağımlı kişilik bozukluğu olan kişilerin temel özelliği aşırı bir şekilde kendisine bakılma gereksinimi duymasıdır. Bu kişiler yoğun bir ayrılma korkusu yaşarlar; buna bağlı olarak sakin ve yapışkan davranış gösterirler. Bu kişiler pasif davranış gösterirler; kendileri tek başına işlerini halledemedikleri için başkalarının kendi yaşamlarına karışmasına izin verirler.

Bağımlı kişilik bozukluğu olan kişilerde kararsızlık durumu belirgindir. Aşırı bir güven sağlanmadıkça başkaları, örneğin, eş, anne, baba, arkadaş vs., bu kişilerin yaşamlarındaki önemli kararların çoğunu (nerede yaşanacak, hangi işte çalışılacak vs.) verirler.

Bu kişiler katılmadığı durumlarda bile kendi fikirlerini söyleyemezler ve başkalarının düşüncelerine katılırlar. Bunun temelinde desteğini yitireceği ya da kabul görmeyeceği korkusu yatmaktadır.

Kendi becerilerine dair güvensizliklerinden dolayı bir işi başlatma ve tek başlarına iş yapma konusunda sıkıntı yaşarlar. Bağımsızlık ya da bireyselliklerini kazandıklarında başkalarını kaybedeceklerine dair korku yaşadıklarında dolayı bağımsızlık yönünde adım atmakta zorluk yaşarlar. Bu yüzden başkalarının bakım ve desteğini sağlamak için hoş olmayan şeyleri yapmayı isteyecek kadar aşırıya giderler.

Bağımlı kişilik bozukluğu olan kişiler kendilerine bakamayacaklarına ilişkin kaygı yaşadıklarından dolayı tek başlarına kaldıklarında kendilerini yalnız ve çaresiz hissederler. Yakın bir ilişkileri bittiğinde başka bir ilişki arayışına girerler. Bu kişiler başkalarının ilgi ve gereksinime ihtiyacı olduğunu düşünebilmek için sürekli olarak hayatta tek başına ve kendi kendilerine bakma durumunda kalacaklarına yönelik yoğun endişe duyarlar.Pasif ve yapışkan davranırlar. Kendi haklarını aramaktan yoksundurlar ve başkalarının isteklerine boyun eğerler. Yanlarında onları koruyan, destek veren veya bakan biri olmazsa çok tedirgin ve güvensiz hissederler.

Bağımlı kişiler diğer insanların yaşamlarıyla ilgili inisiyatif almalarına ve sorumluluk almalarına izin verirler. Bu bozukluğa sahip yetişkin kişiler nerede yaşayacaklarını, ne iş yapmaları gerektiğini ve hangi insanla arkadaşlık edeceğini ebeveynine veya partnerine sorar. Ergenler ise giyeceği kıyafeti, kiminle vakit geçireceğini, hangi okulu seçmesi gerektiğini bilemez ve bu seçimlerin hepsini ebeveynlerine bırakırlar. Bağımlı oldukları kişiyle ilişkilerini koruyabilmek için muazzam bir zaman ve enerji harcarlar.

Tedavisinde, hekim kontrolünde olmak şartıyla farmokoterapi  kullanılabilir ancak uzun süreli ve düzenli psikoterapi (psikoanalitik psikoterapi, destekleyici psikoterapi, grup terapisi, aile terapisi) tedavinin esasını oluşturur.